Wiersze intymne, wewnętrzne. Stonowane i klaustrofobiczne. Słowa wbijające się w duszę, słowa duszące. Puste miejsca, martwota. Sromota egzystencjalna. Idealne do umartwiania się, kontemplacji i zatrzymania na chwilę w tym pędzącym bez litości świecie. Gorzkie i tnące, zasiewające dyskomfort. Żółć i gangrena w drodze do sosnowego pudełka.