Platon (ok. 427–347 p.n.e.) to jeden z najwybitniejszych filozofów w dziejach. Żył i działał w Atenach. Był uczniem Sokratesa i nauczycielem Arystotelesa. Założył sławną Akademię – pierwszą instytucję naukową świata zachodniego. Jego pisma mają formę dialogów (napisał ich 35), w których często głównym bohaterem jest Sokrates. Państwo (gr. Politeia), obok Uczty, uchodzi za najważniejsze dzieło Platona. To filozoficzny dialog, w którym analizuje naturę sprawiedliwości i proponuje wizję idealnego państwa, opartego na harmonii, hierarchii i rządach mądrych filozofów. Rozważa również, jakimi cnotami powinien się kierować świadomy człowiek i obywatel, jak powinna wyglądać dobrze rządzona polis (starożytne greckie miasto-państwo) i jakie cechy powinien mieć idealny władca. Wprowadza także metaforę jaskini, która symbolizuje przejście od świata pozorów do świata prawdziwej wiedzy. Państwo Platona wywarło i nadal wywiera istotny wpływ na politykę, filozofię, politologię, teorię państwa, prawa i wychowania.