Praca ukazująca genezę i ewolucję sztuki operacyjnej w wydaniu rosyjskim od panowania carów poprzez czasy pierwszej wojny światowej, rewolucji, wojny domowej, drugiej wojny światowej, okres zimnej wojny po współczesność. Oddzielono w niej teorię i praktykę od ideologii. Opracowanie może być wykorzystane w procesie dydaktycznym oficerów na poziomie operacyjnym zwłaszcza w kontekście zmian po zimnej wojnie oraz po kilku dekadach zaangażowania w misje zagraniczne, walkę z terroryzmem, operacje o niskiej intensywności i antypartyzanckie. Publikacja stanowi również istotny wkład do dziejów polskiej historii wojskowości z powodu burzliwych nieraz relacji między Warszawą i Moskwą. W przewężeniu między Dźwiną i Dnieprem wojska Rzeczypospolitej wielokrotnie ścierały się z oddziałami rosyjskimi. Monografia stanowi jedno z nielicznych opracowań, które ujmuje obiektywny proces zmian w rosyjskiej sztuce wojennej i określa jej wpływ na obecny rozwój sztuki operacyjnej na świecie. Ponadto praca zespołu autorskiego może stanowić asumpt do dalszych studiów i analiz dla wszystkich zainteresowanych szeroko rozumianym bezpieczeństwem, historią, polemologią oraz historią wojskowości.