Myślą przewodnią książki jest rekonstrukcja drogi, jaką przebyła idea performatywności od kontekstu teatrologicznego ku innym sztukom i szeroko pojmowanym działaniom performatywnym. Temat publikacji zrodził się w Zakładzie Estetyki Instytutu Filozofii UMCS w trakcie dyskusji o estetyzacji i teatralizacji społeczeństwa nowoczesnego. Ważną częścią realizacji tematu badań była konferencja o tej samej nazwie zorganizowana w dniach 28–31 maja 2015 roku w Zakopanem. Dzięki udziałowi reprezentantów wielu ośrodków akademickich, artystów oraz przedstawicieli instytucji sztuki doszło do niezwykle ciekawej wymiany myśli, porównania strategii badawczych i opinii na temat performatywności w środowisku akademickim i w instytucjach sztuki. Performans już dawno przestał być kojarzony tylko i wyłącznie z działaniami czysto teatralnymi. Dostrzegany jest w nauce i polityce, w mediach, popkulturze oraz w codziennych praktykach życia społecznego, między innymi w nawiązujących do rytuału demonstracjach i manifestacjach.