Wiersze Małgosi Szewczyk przyszły, gdy nastał czas, by się pojawiły. W tak samo piękny łagodny sposób, jak przychodzi każda chwila, której nie chcemy kontrolować ani kształtować. Przyszły z głębokim wzruszeniem rozpoznania Źródła, które postanowiło wołać do nas z Prostotą Miłości oraz Umiłowaniem Prostoty. Bo właśnie ta Prostota, te dziecięce, jakby się wydawało, rymy, wyrażają Głębię, która w zamierzonym kontraście odziera umysł z jego intelektualnych przekonań, złożoności, napuszonych teologii, doktryn, teorii i koncepcjii otwiera na doświadczanie Boga w sercu, na doświadczanie Obecności, Pokoju, Miłości stanów poza słowami...