Out of stock
Ostatnio widziany
10/13/2015
|
Product info / Cechy produktu
Rodzaj (nośnik) / Item type
|
książka / book
|
Dział / Department
|
Książki i czasopisma / Books and periodicals
|
Autor / Author
|
Karl R. Popper
|
Tytuł / Title
|
Wielcy Filozofowie 21 Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie Tom 1
|
Język / Language
|
polski
|
Seria (cykl) / Part of series
|
WIELCY FILOZOFOWIE
|
Wydawca / Publisher
|
Wydawnictwo Naukowe PWN
|
Rok wydania / Year published
|
2010
|
|
|
Rodzaj oprawy / Cover type
|
Twarda
|
Wymiary / Size
|
12.5x20.5 cm
|
Liczba stron / Pages
|
466
|
Ciężar / Weight
|
0.5000 kg
|
|
|
ISBN
|
9788301162184 (9788301162184)
|
EAN/UPC
|
978830116218401
|
Stan produktu / Condition
|
nowy / new - sprzedajemy wyłącznie nowe nieużywane produkty
|
Book in Polish by Karl R. Popper. Sir Karl Popper był typem człowieka, który psuł każde zebranie. Gdy obecni, kimkolwiek byli – uczniami, studentami, profesorami – zgodzili się co do jakiejś tezy i już mieli się rozstać w dobrych nastrojach, Popper wygłaszał wielką mowę w starożytnym stylu, druzgoczącą wszystkie ustalenia. A jednym z jego najważniejszych osiągnięć było wykazanie, że weryfikacja teorii naukowych nie wystarcza, by uczynić je wiarygodnymi. Istotna jest falsyfikacja – wskazanie sytuacji, w której teoria byłaby fałszywa. Takim właśnie ruchem sympatię Poppera zdobył sobie Albert Einstein, który na jednym z wykładów zarysował eksperyment potencjalnie obalający teorię względności. Popper był bowiem z natury naukowcem, nie tylko filozofem. Miał więc szczęście żyć w czasach obfitujących w naukowe odkrycia, a także nieszczęście w tych samych czasach doświadczyć wszystkiego, co zaprzecza idei swobodnego myślenia. Jako człowiek najwyżej ceniący intelektualną i moralną samodzielność, a przy tym wiedeński Żyd, szczególnie mocno przeżył wojny i totalitaryzmy XX wieku.
Książka jest wynikiem refleksji uruchomionej przez to przeżycie. W tomie I Popper – nieoczekiwanie dla wielu i z zaskakującą pasją – przeprowadza krytykę Platona, jednego z fundatorów naszej cywilizacji. Nie traktuje przygód Platona z despotyzmem pobłażliwie, jak to się właściwie wcześniej przyjęło. Jego urok uważa za niebezpieczny, jego styl filozofowania za propagandowy, Platoński obraz Sokratesa za karykaturalny, a „sokratyczne” metody dyskusji – za zamykanie ust rozmówcom. I chociaż wielu filozofów później wskazywało, że interpretacja ta wzięła się z podstawowego niezrozumienia Platona, Popperowska krytyka pozostaje ważnym i bardzo ciekawym punktem odniesienia.