Komentarz do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi od lat jedyną na rynku pozycję o charakterze komentarzowym do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zostały w niej omówione kwestie dotyczące:

etapów planowania w gminie, województwie na szczeblu krajowym oraz lokalizacji inwestycji celu publicznego i ustalania warunków zabudowy,
regulacji z zakresu gospodarki nieruchomościami, prawa budowlanego, prawa geodezyjnego, ochrony środowiska, postępowania administracyjnego, cywilnych i konstytucyjnych regulacji prawa własności, norm prawa międzynarodowego, ustaw samorządowych, a także
rozporządzeń wykonawczych do ustawy. Komentarz łączy aspekty prawne ze szczegółowym objaśnieniem treści z zakresu urbanistyki, architektury i budownictwa.

8 wyd. komentarza, uwzględniając tekst jednolity z 24.4.2012 r. wraz z wszelkimi zmianami wprowadzonymi od czasu ukazania się wydania poprzedniego, również wchodzące w życie 1.1.2015r., w szczególności omawia zmiany związane z realizacją Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 (KPZK 2030), dokonane ustawą z 24.1.2014r. i obejmuje zakres niezbędny dla stworzenia podstaw prawnych dla obecnego okresu programowania UE 2014–2020. W nowym okresie programowania większy nacisk położono na wykorzystanie potencjałów terytorialnych oraz zintegrowane inwestycje ukierunkowane na poszczególne obszary, dodając m.in. do ZagospPrzestrzU nowy rozdział 4a Obszary funkcjonalne.

Publikacja – ze względu na walor praktyczny – jest adresowana przede wszystkim do praktyków, którzy zawodowo zajmują się przygotowaniem aktów planistycznych, do pracowników administracji samorządowej, opracowujących miejscowe i wojewódzkie plany zagospodarowania przestrzennego oraz studia zagospodarowania przestrzennego, w szczególności zaś do organów gminy. Stanowi również pełne opracowanie teoretyczne, przedstawiające poglądy doktryny w kwestiach spornych, odpowiednie do celów dydaktycznych – przeznaczone dla pracowników naukowych oraz studentów.

Atutem komentarza są szerokie odniesienia do poprzednio obowiązującej ustawy z 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym oraz omówienie przepisów przejściowych, które w sposób jasny rozstrzyga o stosowaniu odpowiednich regulacji do stanów faktycznych, zaistniałych w okresie wprowadzania nowej ustawy.