Korespondencja między Gerhartem a Ivo Hauptmannami, między ojcem a synem, między pisarzem a malarzem, objawia stosunek bardzo ambiwalentny, a zarazem pełen przychylności i empatii. Ivo, najstarszy syn Gerharta, był prawdopodobnie ze wszystkich dzieci ojcu najbliższy. Łączyło ich zainteresowanie i paranie się sztuką. Sztuka była dla nich sposobem porozumiewania się, mimo że poruszali się w różnych jej dziedzinach.
Ivo na początku znajdował się w cieniu ojca, z którego musiał i chciał się wyzwolić. Ale i tak czcił go z czułością, choć nie bezkrytycznie. Uznania doczekał się dość późno. Dziś jego prace znajdują się w wielu znaczących muzeach Niemiec.