Opowieść o młodej, zamożnej i szczęśliwej żonie i matce, która na skutek otrucia straciła zdrowie, ale nie nadzieję.

Pomimo paraliżu opuściła swoją rodzinną Katalonię, aby udać się wraz z mężem do Neapolu. Po śmierci Jana pokonała kolejne trudności i udała się na pielgrzymkę do Loreto. Jako cudownie uzdrowiona tercjarka franciszkańska wróciła do Neapolu pełna pomysłów i zapału, aby służyć Bogu w najbiedniejszych. Wewnętrzna siła i pasja życia bł. Marii Laurencji Longo pociągały wiele osób, które chętnie angażowały się w zapoczątkowane przez nią dzieła.

Jej oddanie, środki materialne i osobiste talenty zaowocowały licznymi inicjatywami, z których część trwa do dziś. Założyła Szpital dla nieuleczalnie chorych, który przez wielki był miejscem nie tylko leczenia chorych, którzy nigdzie indziej nie otrzymaliby pomocy, ale również rozwoju medycyny i kształcenia najlepszych specjalistów. Wspomagała prostytutki, nigdy nie odmawiając im pomocy nie tylko medycznej i opiekuńczej, ale również duchowej. Gdy tylko były na to gotowe, Laurencja pomagała im rozpocząć nowe życie.

Pod koniec życia spełniła swe pragnienie, zakładając wspólnotę kontemplacyjną. Istniejący do dziś klasztor klarysek kapucynek z Neapolu, zwany Trentatr, od początku żył według Reguły Świętej Klary i oddany był pod duchową opiekę rodzącej się reformy braci mniejszych kapucynów.

Książka opowiada o pasjonującym życiu bł. Marii Laurencji Longo, wszystkich jej rozterkach, trudnych wyborach i zwrotach akcji. Opisuje również dalszy rozwój dzieł, które zapoczątkowała.