Czy w świecie współczesnym - świecie wielości i różnorodności dyskursów funkcjonujących w przestrzeni publicznej - dyskurs religijny staje się jednym z wielu, pozbawionym wszelkiej swoistości? Czy w

Arejos Didymos szeroko znany w starożytności, później zapomniany, znów stał się przedmiotem zainteresowania współczesnych historyków filozofii po odkryciu jego tekstów w Antologii Jana ze Skopie (Sto

Albert Wielki (1193-1280) wstąpił do zakonu dominikanów w 1223 roku, działał jako kaznodzieja i nauczyciel, zwłaszcza w Paryżu i Kolonii, gdzie jego słuchaczem był Tomasz z Akwinu. W latach 1254-1257

Alkinous to znany tylko z imienia przedstawiciel platonizmu okresu średniego, a więc żyjący najprawdopodobniej w II wieku po Chrystusie, domniemany autor kompletnego wykładu medioplatonizmu pod tytuł

Kanony Ojców Greckich stanowią zbiór powstały z pism i listów adresowanych najczęściej przez biskupów wielkich metropolii do różnych osób w najrozmaitszych sprawach dotyczących wspólnoty chrześcijańs

Tomasz z Akwinu (1224/1225 - 1274) to najsłynniejszy dominikanin, doktor Kościoła, zwany Anielskim, teolog i filozof arystotelik, kaznodzieja, wykładowca i niezwykle płodny autor. Wybór pism św. T

Porfiriusz z Tyru, neoplatonik, wybitny intelektualista swej epoki, znany jest jako zwolennik i propagator tradycyjnej religii pogańskiej w czasach coraz wyraźniejszej dominacji chrześcijaństwa. Grot

O czasie to tworzący logiczną całość fragment Krótkiej sumy filozofii przyrody. Nawiązując do Arystotelesa, autor rozważa, czym jest czas, czy istnieje realnie, czy tylko subiektywnie, analizuje go j