Andreas Gryphius (16161664), Ślązak i zarazem obywatel Rzeczpospolitej literackiej Europy, jest największym poetą i dramaturgiem niemieckiego obszaru językowego epoki baroku. Powstały w 1660 r. dramat Piast to jedno z wielu świadectw zainteresowania Gryphiusa kulturą i historią Polski. Utwór, oparty na kanwie legendy dynastycznej Piastów, miał być dla Ślązaków, uciskanych przez Habsburgów po wojnie trzydziestoletniej (16181648), dowodem dawności tradycji piastowskiej na ziemiach nadodrzańskich, świadectwem przywiązania ludności Śląska do wymierającej już dynastii Piastów, a także, aluzyjnie, przestrogą przed absolutyzmem cesarstwa austriackiego. Uniwersalne przesłanie sztuki wiara w Bożą sprawiedliwość na ziemi, krytyka despotyzmu, pochwała gościnności i skromności zostało ukazane w atrakcyjnej formie śpiewogry, gdzie harmonijnie współistnieją cudowność i groza, patos i komizm. Oddany w ręce Czytelników Piast Andreasa Gryphiusa, w przekładzie Marcina
Błaszkowskiego i w opracowaniu Dariusza Chemperka, jest pierwszą w Polsce kompletną edycją krytyczną dramatu.