„Czerwona plama na śniegu rozlewała się powoli. Ciałem leżącego twarzą do ziemi Rasputina wstrząsały słabnące dreszcze. Oto umierał „sługa boży”, odchodził „święty przyjaciel” – symbol ginącej Rosji…”
W języku rosyjskim słowo „Rasputin” ma konkretny sens, znaczy mianowicie „rozpustnik” i doskonale odzwierciedla jego wybujały temperament. „Musimy odkupić nasze grzechy, aby pójść po śmierci do nieba. Musimy więc grzeszyć, aby mieć co odkupić” – brzmiało budujące kazanie Rasputina, po którym natychmiast oddawał się rozpuście. Nie przepuścił żadnej pannie, sam bywał często przerażony siłą własnego erotyzmu.
Podczas gdy dla jednych był głównie „rozpustnikiem”, inni wierzyli w jego mistyczną moc i uważali go za „świętego”. Ojciec Grigorij – uzdrowiciel chorego na hemofilię carewicza Aloszy szybko wkradł się w łaski jego matki carycy Aleksandry.


Czyta Jan Wilkans