Ważnym pytaniem w archeologii palmyreńskiej (i archeologii w ogóle) jest pytanie o względną, fortiori absolute, chronologię zabytków. Istnieje wiele inskrypcji z tego stanowiska – większość z nich dobrze datowana – ale są to inskrypcje dedykacyjne wyryte a posteriori na istniejących już zabytkach, które rzadko pozwalają na bezpośrednie datowanie konkretnych budowli. W większości przypadków podają one przypuszczalną datę oddania budowli do użytku, a nie datę położenia kamienia węgielnego lub zakończenia prac. Priorytet stanowi zatem datowanie zabytków poprzez analizę architektoniczną i – jeśli to możliwe – przypisanie im dobrze datowanych tekstów dotyczących ich budowy czy inauguracji. Obserwacje autora poczynione w ciągu długich lat spędzonych w Palmyrze oraz ponowna analiza starszych danych pozwalają mu postawić nowe hipotezy dotyczące chronologii niektórych budowli i zespołów architektonicznych, a tym samym wnieść wkład w dyskusję na temat rozwoju urbanistycznego Palmyry.

Une question importante de l'archéologie palmyrénienne (et de l'archéologie en général) est la question de la chronologie relative, fortiori absolute, des monuments. Il y a nombreuses inscriptions de ce site – la plupart bien datées – mais il s'agit d'inscriptions de dédicace (placées a posteriori sur des monuments existants), qui permettent rarement de dater directement des bâtiments spécifiques. Dans la plupart des cas, ils indiquent la date de mise en service du bâtiment et non celle de la pose de la pierre angulaire ou de l'achevement des travaux. La priorité est donc de dater les monuments par l'analyse architecturale et – si possible – de leur attribuer des textes bien datés sur leur construction ou inauguration. Les observations faites par l'auteur au cours des longues années passées a Palmyre et la réanalyse de données plus anciennes lui permettent de poser de nouvelles hypotheses sur la chronologie de certains bâtiments et ensembles architecturaux, et ainsi de contribuer a la discussion sur le développement urbain de Palmyre.