Udana próba odnowienia dotychczasowego stanu badań na temat literatury wojny i okupacji, a zarazem przybliżenia fenomenu podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego i jego działalności wychowawczo-dydaktyczno-kulturalnej, zwłaszcza w wymiarze literaturoznawstwa. Autorzy przedstawiają sylwetki młodych twórców, dla których idee romantyzmu stanowiły stały punkt odniesienia w twórczości literackiej i w zbrojnej walce z okupantem.