Wewnętrzny dziennik przejścia przez noc kryzysu - Wewnętrzny głos miłości H.Nouwena

W literaturze duchowej niewiele jest tekstów, które tak przejmująco, a zarazem z taką powściągliwością, odsłaniają intymne zmagania człowieka z własną kruchością, jak dziennik Henriego J.M. Nouwena, opublikowany pod tytułem Wewnętrzny głos miłości. Wędrówka od udręki do wolności. Nie jest to książka pisana z myślą o publikacji, lecz wewnętrzny zapis człowieka, który zmagając się z rozpadem relacji, utratą sensu i głębokim egzystencjalnym lękiem jednocześnie usiłuje uchwycić ostatnie nici nadziei.

Kiedy czytelnik sięga po ten tekst, wchodzi w przestrzeń, która rzadko bywa odsłaniana publicznie: przestrzeń ciemności, w której gasną nie tylko słowa modlitwy, ale także podstawowe przekonania o byciu kochanym, potrzebnym, o możliwości życia dalej. A jednak to właśnie w tej przestrzeni, przez miesiące duchowego wygnania, Henri Nouwen teolog, psycholog, nauczyciel na Harvardzie i Yale, który ostatecznie wybrał życie we wspólnocie z osobami z niepełnosprawnością intelektualną zapisuje słowa, które stają się dla niego codziennym drogowskazem: proste, surowe, nieraz jakby wypowiadane szeptem do samego siebie.