Cyrk – melodyjny, wielowątkowy, wzbogacony piękną harmonią akompaniamentu utwór, przeznaczony dla średniozaawansowanych uczniów szkół muzycznych I stopnia. Idealny na wszelkie popisy, koncerty i konk
Śpiewnik zawiera wybór 51 popularnych piosenek, wraz z zapisem nutowym oraz kolorowymi ilustracjami Kazimierza Wiśniaka. Wśród zaproponowanych piosenek możemy znaleźć m.in. Kółko graniaste, Wlazł kot
Koncert powstał w Paryżu między 1946 a 1947 rokiem. W kompozycji zauważyć można zainteresowanie Spisaka muzyką baroku oraz wczesnego klasycyzmu, nie tylko poprzez nazewnictwo części (Toccata, Passaca
Utwory autorskie i opracowania młodych współczesnych kompozytorów (Zuzanny Niedzielak, Jakuba Kowalewskiego, Katarzyny Kwiecień-Długosz, Marka Kunickiego) z myślą o uczniach szkół muzycznych I stopni
Jednym z głównych celów kształcenia słuchu w szkołach muzycznych II stopnia jest opanowanie umiejętności czytania nut głosem. Celowi temu służyć mają trzy części podręcznika zawierające blisko 900 ćw
Nowoczesna pedagogika jest dziś zgodna w opinii, że przewodnią rolę w nauce gry na instrumencie powinien odgrywać słuch muzyczny i dlatego największy nacisk należy kłaść na naukę sofleżu. Uczeń powin
Blue Note na wiolonczelę i fortepian powstał w 2007 roku na zamówienie Evvy Mizerskiej i jest jej dedykowany. Tytuł utworu - jak mówi kompozytorka - związany jest z wykorzystaniem w kilku fragmentach
Kolekcja 'Trzech preludiów' Mirosława Niziurskiego na fortepian.
Utwory charakteryzuje przystępność melodyczna, nowatorskie i ciekawe rozwiązania harmoniczne oraz niezbyt skomplikowana
Ukończone 27 lutego 1942 roku Concertino zbudowane jest z trzech części: Allegro, Andante, Allegro vivace. Tytuł sugerowałby użycie formy allegra sonatowego, jednakże zamiast opozycji tematycznej i k
5 historii na kwartet saksofonowy to zbiór miniatur o umiarkowanym stopniu trudności i zróżnicowanym charakterze przenoszący słuchacza w świat wyobraźni. W skład zbioru wchodzą: Domofon obecnie sygna
Pierwsze nowe opracowanie gam i pasaży na skrzypce od wielu lat, przygotowane przez Antoniego Cofalika, autora najpopularniejszej w Polsce szkoły gry na skrzypcach, "Skrzypcowego ABC". Publikacja z p
Improvvisazione is arranged in the form of consecutive and contrasting segments of musical narrative: Moderato, Lento, Allegro, Andante, Allegro, Tranquillo, Allegro. The work combines an improvisati
Zbiór czterech miniatur fortepianowych o charakterze programowym utrzymanych w stylistyce późnoromantycznej, które nacechowane są elementami ekspresjonizmu oraz impresjonizmu. Dwa utwory nawiązują wp
Sonaty VIII i IX pochodzą ze zbioru Sonate, symphonie, canzoni... op. 8. Stanowią przykład wczesnych sonat barokowych. Partie instrumentów solowych prowadzą ze sobą muzyczny dialog poprzez imitacje m
Utwory na fortepian i orkiestrę Chopin napisał między rokiem 1827 a 1832. Powstawały one kolejno, noszą więc ślad stopniowego krystalizowania się i dojrzewania stylu kompozytora. Ich formę i charakte
Najbardziej znana i najpopularniejsza seria wydań utworów Fryderyka Chopina przygotowana przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Zamiarem Komitetu redakcyjnego było jak najwier
Publikacja zawiera dziesięć miniatur o umiarkowanym stopniu trudności. Ich kompozytor jest koncertującym gitarzystą, dzięki czemu w pełni wykorzystał możliwości techniczne i kolorystyczne instrumentu
Dyptyk na duet akordeonowy jest kompozycją o charakterze kontemplacyjnym i wirtuozowskim, przeznaczoną dla zaawansowanych w grze na akordeonie uczniów szkół muzycznych drugiego stopnia oraz studentów
Zapomniane tańce cykl ośmiu miniatur pisany z myślą o młodych wykonawcach. Poszczególne miniatury stanowią nawiązanie do bliskich kompozytorowi ludowych form tanecznych, którym pragnie on przywrócić
Utwór powstał w 2017 roku na prośbę kompozytora Marcina Łukaszewskiego. Jego prawykonanie miało miejsce w Planetarium Niebo Kopernika w Centrum Nauki Kopernik w maju 2017 roku. Jest to utwór w całośc
Najbardziej znana i najpopularniejsza seria wydań utworów Fryderyka Chopina przygotowana przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego. Zamiarem Komitetu redakcyjnego było jak najwier