Swym debiutanckim tomikiem autor wtrąca się w zwyczajowy tryb użycia języka, wytrąca – a zatem wyodrębnia z zastygłej całości – kolejne składniki rzeczywistości i języka, dzięki czemu my, czytelnicy,

Tom zbudowany na wielkim O: otwierający, ogarniający, organiczny. Zarazem radykalny w awangardowości, jak i zapraszający poprzez gościnne minimum. Wiersze spracowane, a jednocześnie praktykujące M

o świcie coś jasno kłuło przez zasłonę, to prawda: boję się, że szemrają po kątach, a ostrza światła będą zawsze kroić mi sen. Prawda: historia początku dorwie mnie w jakimś zaułku i spierz