Książka stanowi edycję źródłową raportów na temat sytuacji Kościoła katolickiego w diecezji żmudzkiej i kurlandzkiej części diecezji inflanckiej za rok 1797, a więc bardzo krótko po trzecim rozbiorze Rzeczypospolitej Obojga Narodów, gdy tereny te zostały włączone do Rosji. Edycja jest wycinkiem szerszej całości: bowiem raporty były obligatoryjnie sporządzane w każdej diecezji i obejmowały zagadnienia związane z funkcjonowaniem urzędów biskupa i kapituły, seminarium, każdej parafii i klasztorów. Dane były zbierane przez konsystorz i następnie wysyłane do Departamentu spraw rzymskokatolickich przy Justickolegium w Petersburgu, zajmującego się wyznaniami na terenie Rosji.