Zmiany polityczne po II wojnie światowej na zawsze odcięły ziemie ukraińskie od Polski, a po przesiedleniach nasz kraj uzyskał kształt zbliżony do granic etnicznych. Dziś nikt nie myśli o rewindykacji Lwowa czy Krzemieńca, ale sentyment pozostał. Nie można wymazać dorobku cywilizacyjnego polskich miast i dworów Ukrainy. Tę ziemię nasi rodacy kochali, za jej obronę płacili własną krwią.
Rajza po Ukrainie to emocjonalna wędrówka śladami polskości – relikty naszej historii, wyjątkowe świątynie i słynne zamki, miejsca, które znamy ze szkolnych lektur. I chociaż obecnie miasta, wsie i ulice noszą często już inne nazwy, a władze sowieckie uczyniły wiele, by zatrzeć ślady naszej kultury, nie udało im się zniszczyć kilkuset lat polskiej tradycji.
„Wyjechałem z Krymu w poniedziałek, 30 września 2013 roku. Dwa miesiące później wybuchły starcia na Euromajdanie, a pod koniec zimy Krym został zaanektowany przez Rosję. Nie sądziłem, że wydarzenia potoczą się tak szybko. Wygląda na to, że moje wspomnienia z wizyty na Półwyspie Krymskim będą mi musiały wystarczyć na wiele lat...” – Sławomir Koper.
* Ostatnie lato na ukraińskim Krymie * Śladami bohaterów „Ogniem i mieczem”. Na kozackiej Siczy * Samochodem przez Dzikie Pola * Ołyka – radziwiłłowskie ostatki * Kamieniec Podolski. Najsłynniejsza twierdza Rzeczypospolitej * Szlakami Wołynia. Krzemienieckie Ateny nad Ikwą * Gdy słowo „heroina” oznaczało wyłącznie bohaterkę – dzielne damy kresowe: Anna Dorota Chrzanowska i Teofila Chmielecka * Pisz pan na Berdyczów! * Sadyk Pasza, Mickiewicz i Żydowski Legion * Symferopol. Nutria w sosie piwnym i „Sonety krymskie” * Legendarne schody Odessy, Eisenstein i Machulski.

Czyta Roch Siemianowski

---