Zofia Urbanowska to jak określa ją prof. Joanna Papuzińska modelowa przedstawicielka epoki pozytywizmu: publicystka i pisarka, działaczka społeczna, filantropka, wieloletnia korespondentka licznych czasopism. Współpracowniczka Oskara Kolberga, przyjaciółka Deotymy.
Urodziła się 15 kwietnia 1849 roku w Kowalewku pod Koninem. Z Koninem była związana przez całe życie. Po okresie studiów w Poznaniu i pracy w Warszawie (dziennikarka w Gazecie Polskiej, korektorka w drukarni, nauczycielka na pensji), powróciła do Konina i zamieszkała w dworku, który odziedziczyła po matce.
W 1929 roku została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury, a w 1930 roku została Honorową Obywatelką Konina.
Doczekała się uznania czytelników i krytyki jej powieści dla młodzieży były wielokrotnie wznawiane (Gucio zaczarowany, Księżniczka). Jarosław Iwaszkiewicz i Czesław Miłosz wspominają jej książki jako ważne lektury dziecięce. Uznawana jest za polską prekursorkę powieści fantasy.
Rok 2019 został ogłoszony w Koninie Rokiem Zofii Urbanowskiej.