Ujawnione wiele lat po wojnie rewelacyjne zwierzenia wodza III Rzeszy

Kwiecień, rok 1945. Do siedziby Adolfa Hitlera na specjalne wezwanie wodza zostaje sprowadzony „szlachetny Żyd”, Eduard Bloch. Ten sam, który przez wiele lat leczył matkę kanclerza Rzeszy, za co Hitler był mu szalenie wdzięczny. Führer oznajmia Blochowi, że dostąpi niebywałego zaszczytu spisania ostatniej rozmowy z nim. Wszystko dzieje się kilka dni przed śmiercią Hitlera.
W książce zostaje ujawniony – nieznany do tej pory historykom w Polsce i na świecie – zapis z wywiadu rzeki, jakiego Adolf Hitler udzielił przed swoją śmiercią „szlachetnemu Żydowi”. Wódz Trzeciej Rzeszy, jeden z największych zbrodniarzy na świecie, tłumaczy się z tego, dlaczego nienawidził Żydów, opowiada o ciemnych stronach dzieciństwa, o tym, jak się upił do nieprzytomności, o swoim życiu erotycznym i o najszczęśliwszym dniu w życiu.
Dwadzieścia lat po wojnie rozmówcy spotykają się ponownie. Okazuje się, że Hitler uniknął śmierci w berlińskim bunkrze i spokojnie żyje w Ameryce Łacińskiej. Ponownie spowiada się doktorowi Blochowi, tym razem ze spraw, których nie poruszali w berlińskim bunkrze.