Najliczniejszymi pojazdami pancernymi Wojska Polskiego, w latach 1919-1939 były czołgi rozpoznawcze, czyli tankietki. Były to niewielkie pojazdy gąsienicowe, uzbrojone w karabin maszynowy. Ich głównym zadaniem było prowadzenie rozpoznania i w ograniczonym zakresie wspieranie własnych wojsk w operacjach zaczepnych i obronnych. W zasadzie nie były przewidziane do prowadzenia samodzielnych działań bojowych, lecz we wrześniu 1939 roku ich załogi były wielokrotnie zmuszone do podejmowania walki z piechotą i pojazdami pancernymi Wehrmachtu.

Niniejsze opracowanie jest pierwszą próbą rzetelnego przedstawienia tematyki służby tankietek w okresie do 1938 roku. Ostatni rok pokoju, wymaga powiązania służby z mobilizacją i późniejszymi działaniami bojowymi.

Praca nie jest esejem, nie zawiera cytowanych in extenso regulaminów i dokumentów, lecz niepublikowane informacje na temat służby Carden-Loydów Mk VI, czołgów „X” i wreszcie prototypów oraz seryjnych TK-3, TKF i TKS w jednostkach Wojska Polskiego w latach 1929-1938.