W roku 1094 cesarz bizantyjski Aleksy I doszedł do wniosku, że działania wojskowe i zabiegi dyplomatyczne Bizancjum, mające na celu odzyskanie utraconych ziem w Anatolii, nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Zdecydował się prosić o pomoc chrześcijańskie kraje Europy Zachodniej i zrobił to w następnym roku. Można doszukiwać się w tym genezy pierwszej krucjaty. Nie miała ona naczelnego dowódcy. Podobnie jej muzułmańscy przeciwnicy. Tylko cesarstwo bizantyjskie posiadało podlegający cesarzowi ujednolicony system dowodzenia.