Zaglądając do spisu treści Filozfii przypadku, możemy odnieść wrażenie, że temat jej jest wyraźnie określony a jest nim po prostu teoria dzieła literackiego na tle teorii kultury. I tak na pozór jest. Dopiero wgłębienie się w ten potężny objętościowo esej ujawnia w nim ambijce sięgające przypadkiem szczególnym ludzkiej twórczości uwikłanej, biorąc szerzej w procesy komunikacji społecznej, ta ostatnia jest ktwiobiegiem kultury, kultura znowu j jej procesy wzrostu - dadzą się porównać do zjawisk zachodzących na terenie biologii i genetyki, a nawet więcej: można powiedzieć, że jest ona nad nimi nadbudowana jako system pomocniczy, przyspieszający ewolucyjne przemiany, biologia i genetyka zaś odsyłają nas do ogólnych prawidłowości rządzących światem fizycznym i jego z kolei rozwojem. (...) Nie ma tedy u Lema zjawisk doskonale izolowanych - wszystkie podlegają podobnym prawidłom, tworząc systemy wzajemnych odniesień i uzależnień.