Czy warto poznawać standardy jazzowe? Na pewno tak! Przynajmniej z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego że granie ich jest najlepszą szkołą jazzu. Dają nam one materiał wyjściowy do ćwiczenia improwizacji, pomagają w doskonaleniu warsztatu muzycznego, uczą historii jazzu. Po drugie pozwalają bezstresowo realizować się podczas tzw. jam-sessions.
Jam-session to sytuacja na estradzie, podczas której muzycy niegrający ze sobą na co dzień wspólnie wykonują dowolnie wybrany utwór. Wyobraźcie sobie taką sytuację. Znajdujecie się na estradzie wśród innych muzyków i ktoś rzuca hasło: No to co gramy? Może Sweet Georgia Brown? A Wy nie znacie tego utworu No i stres, no i wstyd. Nie tylko więc warto, ale wręcz koniecznie trzeba znać standardy, gdy zaczyna się przygodę z jazzem.
Jednym z tych obowiązkowych jest Sweet Georgia Brown. Utwór skomponował w 1925 roku Maceo Pinkard (18971962). Autorem tekstu jest Kenneth Casey. W założeniu twórców miała to być piosenka. W latach 20. zaśpiewała ją m.in. Ether Waters, wokalistka i aktorka, nominowana do Oscara za drugoplanową rolę w filmie Pinky. Z czasem kompozycja ta stała się jednym z najchętniej gra-nych standardów jazzowych wykonywanych w wersji instrumentalnej".