Nimfy to cykl trzech miniatur na saksofon sopranowy (flet, klarnet lub skrzypce) i klawesyn z wyraźnie określoną treścią pozamuzyczną. Zainspirowany mitologią utwór w założeniu, jak zaznacza kompozytorka, ma być rodzajem psychologicznego portretu greckich boginek. Choć długowieczne i zawsze młode, pozostawały one śmiertelne, dzieląc z ludźmi ich troski, nierzadko niosąc pomoc. Liryczna część pierwsza utrzymana jest w trójdzielnym, kołyszącym metrum. Poświęcona jest słynącym z wielkiej urody Nereidom, rozśpiewanym mieszkankom morskich głębin, opiekunkom żeglarzy. Kolejna muzyczna ilustracja górskich nimf Oread złożona jest z dwóch skontrastowanych ogniw: rodzaju statycznego recytatywu i motorycznej quasi-toccaty ze swobodnymi figuracjami w partii instrumentu solowego. Ostatnim elementem jest studium Driad, strażniczek lasu i wyznawczyń kultu matki natury. Wykorzystane tu zostały ostinatowe, lecz niepozbawione lekkości i poetyckiej aury, zróżnicowane pod względem fakturalnym moduły, następujące po sobie na przemian. Kompozycja napisana została na zamówienie Związku Kompozytorów Polskich w ramach projektu 60 zamówień na 60-lecie ZKP i miała swe prawykonanie 18 lutego 2006 na XXV Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej Musica Polonica Nova we Wrocławiu. W 2007 utwór nagrany został na płytę Weronika Ratusińska