Służbowa kolacja z koleżanką z redakcji „Czasopisma”, Júlią, miała być dla błyskotliwego dziennikarza z redakcji muzycznej szansą na oderwanie się od czarnych myśli po pogrzebie przyjaciela, a tymcza
`Wielka powieść europejska`, `przełom w literaturze`, `powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu`, `książka, która przeżyje nas wszystkich`. Wyznaję zac
Z jaką łatwością spada się ze szczytów władzy na dno piekła zniesławienia! Jak szybko pełnia życia może stać się igraszką śmierci!
Barcelona, koniec 1799 rok. W pokoju hotelowym zostaje znaleziona ś
Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czyteln
Ta książka przeżyje nas wszystkich („El País”). Dwustu bohaterów, siedem wieków historii Europy, cztery kraje. Zatrważające studium zła. Cabre z klasztoru w Hiszpanii zabiera nas do seminarium w Rzym
Początek XX wieku. Na końcu świata, gdzie diabeł mówi dobranoc, dogorywa w ciszy zapomniany przez Boga, ludzi i monsiniora Maurycego, biskupa diecezji Feixes, warowny klasztor La Rapita, siedziba mni
Nowa powieść autora Wyznaję Barcelończyk
Ismael nie miał łatwego dzieciństwa, ale udało mu się zdobyć wykształcenie i podjąć pracę jako nauczyciel języka i literatury. Pewnego dnia, szukając guzikó
El azar hace que Tina, una pac?ca maestra,encuentre, tras la pizarra de una escuela apunto de ser demolida de la zona del Pallars,en los Pirineos, una cajita con una largacarta que jams llegó a su
Z jaką łatwością spada się ze szczytów władzy na dno piekła zniesławienia! Jak szybko pełnia życia może stać się igraszką śmierci!
Barcelona, koniec 1799 rok. W pokoju hotelowym zostaje znaleziona ś
"Wielka powieść europejska", "przełom w literaturze", "powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu", "książka, która przeżyje nas wszystkich".
"Wyznaję" z
Invierno de 1799. No deja de llover en Barcelona y la ciudad parece paralizada, pero la frívola vida de la aristocracia borbona sigue su curso. Su única preocupación parece ser celebrar el cambio de
Viaje de invierno es un homenaje literario a Schubert, a Bach y a la música y, al mismo tiempo,
una celebración de la pintura, simbolizada por Rembrandt.
Por otra parte, es también un repertorio de